Medewerker maandag:
Wim la Haye

Sinds de coronacrisis is er veel veranderd in de wereld. Zo ook bij Escher in Het Paleis. Onze collega’s vertellen u graag over deze nieuwe tijden in het museum en hun eigen functie in onze Medewerker maandag.

Gastheer Wim la Haye

Wat doe je precies bij Escher in Het Paleis?

Mijn naam is Wim la Haye en ik vervul al ruim 11 jaar de rol van gastheer in het museum. Samen met de andere suppoosten verwelkom ik de bezoekers bij binnenkomst of wijs ik ze de weg in de zalen. We beantwoorden ook vragen die bezoekers hebben over de prenten, het paleis en de inrichting. Als de bezoekers het pand verlaten, bedank ik ze voor hun bezoek en houd ik graag de deur voor ze open. Zo voelen ze zich een beetje als de koningen en koninginnen van het paleis.

Wat is je favoriete kunstwerk?

Dat zijn er nogal wat! Ik werk hier nu al een behoorlijke tijd en mijn bewondering voor Escher is enorm gegroeid. Ik moet eerlijk toegeven, voor ik bij Escher in Het Paleis kwam werken, had ik nog nooit van hem gehoord. Hoe vaker ik langs zijn werken loop, des te meer ik erin zie. Als ik mijn rondes door het museum loop, kijk ik graag naar zijn prenten. Ik zie regelmatig nieuwe dingen. Het blijft boeiend. Als ik dan toch moet kiezen, springen drie werken er het meest uit, Hand met spiegelende bol (1935), Relativiteit (1953) en Waterval (1961). Dat komt vooral omdat kinderen bij deze prenten verwonderd raken en veel vragen aan hun ouders erover stellen. Mijn persoonlijke favoriet blijft Waterval (1961). Ik vind het zo bijzonder dat Escher water omhoog laat stromen. Dat is mij nog nooit gelukt hoor.

Hoe ziet een reguliere dag eruit als gastheer bij Escher in Het Paleis?

’s Ochtends komen alle suppoosten binnen en worden we onder het genot van een kopje koffie ingelicht door de gebouwbeheerder over eventuele bijzonderheden die dag. Dan controleren we de zalen en of alles er netjes uitziet. We leggen ook de speurtochten voor de kinderen klaar, alhoewel de speurtochten zo goed zijn dat veel volwassenen ze ook graag doen. Vervolgens sta ik op verschillende plekken in het museum door de dag heen. Op de begane grond verwelkom ik de mensen, op de eerste verdieping beantwoord ik vragen en op de tweede verdieping help ik mensen bij onze fantastische fotokamer met optische illusie. In dit kamertje kun je foto’s maken waarin kinderen groter zijn dan hun ouders. Daar beleven mensen dan zo’n plezier aan, dat geeft mij ook heel veel plezier.

Waar geniet je het meest van in je werk?

Ik geniet het meest als andere mensen het naar hun zin hebben. Voor veel bezoekers is het een bijzondere ervaring om de wereld van Escher zo in te duiken. Vooral kinderen gaan graag de discussie met hun ouders aan over alle onmogelijkheden die Escher in zijn werk stopt. Vandaar ook de keuze voor de drie bovengenoemde prenten. Mensen verwonderen zich het meest over deze werken, je ziet ze er echt langer bij stilstaan. Verder hou ik heel erg van de spontaniteit en gezelligheid in het museum, zeker op de meer interactieve tweede verdieping.

Je bent altijd in de weer met de kunst en de bezoekers van het museum. Kun je een bijzondere herinnering met ons delen?

Jeetje, na al die tijd hier heb ik zo veel bijzondere herinneringen! Er komen elke dag mensen uit de hele wereld, zo veel talen, culturen en zo veel verschillende belevenissen. Er zijn ook soms trouwerijen in het paleis, dat vind ik altijd erg romantisch. Af en toe help ik gebouwbeheerder André bij recepties of diners. Zo was er ooit de president uit een ver land in het paleis voor een diner. Hij werd natuurlijk omringd door beveiliging, maar toen ik de groep mocht ontvangen, zoals ik altijd doe als gastheer, gaf de president me een hand. Terwijl hij zo zwaarbeveiligd was! Toen voelde ik me best speciaal. Maar eigenlijk is elke dag bij Escher in Het Paleis bijzonder. We hebben een enorm leuke groep collega’s en de bezoekers zijn altijd zo enthousiast over dit museum. Daar geniet ik heel erg van. Ik hoop dat we snel weer open mogen. We staan echt te springen om weer bezoekers te mogen verwelkomen en te helpen.