In 2018 was Den Haag in de ban van het festival Analog Patterns, een festival geïnitieerd door de Grafische Werkplaats met als onderwerp: patronen. Escher in Het Paleis sloot bij dit festival aan met de tentoonstelling Once upon a time... van Christie van der Haak en Suzan Drummen in de balzaal en 'groene zaal' van het Paleis.
Eschers oeuvre is in Escher in Het Paleis ingedeeld in twee hoofdthema's: eeuwigheid en oneindigheid. Bij eeuwigheid spelen natuur, perspectief en spiegeling de belangrijkste rol. Onder oneindigheid vallen wiskundige principes als vlakvullingen, veelvlakken van sterren en planeten, en de structuur van kristallen.
Christie van der Haak, fotografie: Eric de Vries
Het werk van Christie van der Haak en Suzan Drummen sluit perfect aan bij deze twee hoofdthema’s en met name de bètakant van Eschers oeuvre. Beiden zijn zij gefascineerd door patronen, spiegelingen, veelvlakken en structuren. Niettemin krijgt deze fascinatie bij deze kunstenaars een geheel andere vorm dan bij Escher. Waar de patronen van Escher grenzen aan ingetogenheid, is het werk van Van der Haak en Drummen een wervelende achtbaan van patronen, een levenslustige lofzang van kleuren.
Suzan Drummen
Deze ontmoeting tussen uitersten leidt tot een contrastrijk samenkomen van verschillende perspectieven en verschijningsvormen rondom het thema patronen. En net zoals in de liefde worden twee uiteindelijk één: opposites attract.
In Once upon a time... vond er, zoals in het bekendste werk van Escher, een metamorfose plaats. Het werk van Christie van der Haak ging langzaam over en metamorfoseerde tot het werk van Suzan Drummen. Beide kunstenaars reageerden niet alleen op elkaars werk, maar ook op het werk van Escher en de vloeren van het paleis, ontworpen door Donald Judd. Alleen al door deze tentoonstelling te aanschouwen in Escher in Het Paleis ontstond er weer iets nieuws: een nieuwe blik op het werk van Escher. Een nieuwe blik op patronen. En op die manier werden oude patronen doorbroken.
Christie van der Haak