Genazzano
In november 1929 produceert Escher een prent die nu eens niet het directe gevolg is van een reis die hij datzelfde voorjaar had gemaakt. In de jaren 1925-1936 volgt hij een vast patroon waarin hij in het voorjaar door Italië reist, naar de Abruzzen, Sicilië, Calabrië of de Amalfitaanse kust. In de eerste jaren komen daar ook plaatsen bij rond zijn woonplaats Rome of in de nabijgelegen provincie Viterbo. Ook is hij op Corsica en in Spanje. In de herfst en winter die op die reizen volgen, werkt hij zijn schetsen en foto’s uit tot prenten. Maar in mei 1926 gaat dat anders.
Met de bus en de trein bezoekt Escher een aantal plaatsen in de provincie Rome; Palestrina, Tivoli, Poli en Genazzano. Veel is er niet bekend over die reis. Hij heeft er geen foto’s van gemaakt. Eenmaal terug in Rome maakt hij ook geen prenten naar aanleiding van deze reis. Hij heeft het dan ook heel druk met andere zaken. Van 2 tot 16 mei is er een veel aandacht trekkende tentoonstelling met Eschers werk in Rome. In juni kopen hij en Jetta een ander huis in Rome, waar echter nog een hoop aan moet gebeuren. Het huis is nodig vanwege de aankomende gezinsuitbreiding. Op 23 juli wordt namelijk hun eerste zoon geboren: George Escher. Ruim drie jaar later, in november 1929, komt hij alsnog met een prent over deze reis: de litho Genazzano, Abruzzi. Die laatste toevoeging is een foutje van Escher. Genazzano ligt namelijk niet in de regio Abruzzen, die Escher vaak bezoekt, maar in de regio Lazio (provincie Rome).
Al tijdens zijn eerste trips door deze genoemde regio’s ontdekt Escher zijn liefde voor hooggelegen, solitaire en schijnbaar ongenaakbare stadjes die zich aftekenen tegen het ruige landschap. Soms liggen ze inlands, soms op of tegen een rotsformatie aan zee. Kijk bijvoorbeeld naar de foto’s die hij maakte van Positano en het eiland Capri (met Jetta, Amalfikust, mei 1925), Capranica (Viterbo, april 1927), Cefalù (Sicilië, december 1927), Corte (met schoonvader Arturo Umiker, Corsica, mei 1928) of Cerro al Volturno (Abruzzen, mei 1929). Het is een onderwerp dat hem zijn hele leven zou blijven fascineren, ook toen hij zich definitief had gevestigd in het vlakke Nederland. De weergave van Genazzano pakt Escher overigens wel anders aan dan bijvoorbeeld in Goriano, Sicoli (ook uit 1929), Morano (1930) of Santa Severina (1931). Waar hij die plaatsen van afstand vangt, kiest hij er bij Genazzano voor om in te zoomen. De hoogteverschillen binnen het stadje worden wél duidelijk, maar als kijker krijg je niets van de context mee. Het resulteert in een strakke prent waarin de huizen bijna als woonflats de hoogte in rijzen. Door de vele raampjes doet de litho denken aan de grote sjabloontekening van Montecelio uit 1924.
