Deze website gebruikt cookies

Wij maken op deze website gebruik van cookies en vergelijkbare technieken om bezoek te analyseren en om je relevante boodschappen te tonen op social media. Door op 'Alles accepteren' te klikken geef je toestemming voor de plaatsing ervan en het verwerken van op deze wijze verkregen persoonsgegevens, zoals in ons privacy- & cookiestatement wordt vermeld.

Onze privacy- & cookiestatement:

Lezing in Alkmaar, 1953
16 november 2017

Lezing in Alkmaar, 1953

Op 16 november 1953 houdt Escher een lezing voor de 'Vrienden van het Stedelijk Museum' in Alkmaar, ter gelegenheid van een tentoonstelling van zijn werk. In die jaren lukt het Escher regelmatig om te exposeren in musea, galerieën en universitaire instituten. Vaak in gezelschap van twee of meer collega's uit de vereniging van Nederlandse Grafici. Meestal gaat dit vergezeld van een lezing over zijn eigen werk.

Escher met zijn medebestuursleden van de 'Grafische', juli 1960. Van links naar rechts, staand: Gerd Arntz, Jan Bezemer, Pam Rueter. Zittend: Lou Strik, Cor Basart (op de leuning), M.C. Escher en Hans van Dokkum.

Escher met zijn medebestuursleden van de 'Grafische', juli 1960. Van links naar rechts, staand: Gerd Arntz, Jan Bezemer, Pam Rueter. Zittend: Lou Strik, Cor Basart (op de leuning), M.C. Escher en Hans van Dokkum.

Hoewel hij in 1947 in een brief aan zijn vriend Bas Kist schreef geen groot spreker te zijn, ontpopte hij zich in de jaren daarna tot juist dat. Zijn lezingen trekken volle zalen en Escher blijkt zijn prenten zeer helder en boeiend toe te kunnen lichten. Hij heeft er zelf ook in toenemende mate plezier in. Deze lezingen gaan nooit voor de vuist weg. Hij bereidt ze zorgvuldig voor en schrijft ze grotendeels uit.

Bij de lezing in Alkmaar spreekt Escher onder andere over 'gevoelsmensen', 'begripsmensen' en 'onverschilligen'. Hij geeft voorbeelden van de beleving van de maan door een lid van elke groep. Hij stelt dat begrip en gevoel meestal in elkaar overvloeien, en dat niemand tot slechts een van die twee groepen behoort. Ook is iedereen wel eens onverschillig, maar het gaat erom je daar weer aan te ontworstelen en terug te keren tot de staat van onbevangenheid waarmee een kind de wereld tegemoet treedt.

"Voor dat boeiende spel hebben wij de maan niet eens nodig. De aarde zelf, die machtige aardkloot, is voor onze fantasie al voldoende. Ik zie hem in mijn verbeelding soms zweven als een reusachtige sinaasappel, statig en stil door de zuivere leegte om hem heen. Ik zie hem langzaam wentelen, aan één zijde steeds gekoesterd door z'n moeder, de zon. Slierten en flarden van wolken omgeven hem en daartussendoor schemeren de glinsterende zeeën en de veelkleurige vastelanden, met hun dampige vlakten en besneeuwde bergtoppen. Het is een fantastisch schouwspel van louter schoonheid en vreugde."

Erik Kersten

Erik Kersten

Redacteur

Deel:

Meer Escher vandaag

Eerste commerciële stappen

Eerste commerciële stappen

Eind 1933 begon Escher voorzichtig de mogelijkheden af te tasten om zijn werk toe te passen op commerciële opdrachten. De eerste vorm waar hij aan dacht was het ontwerpen van inpakpapier. Dit hoopte hij te verkopen aan een paar grote warenhuizen: de Bijenkorf, Gerzon, Zingone en Korall. Met hun logo als motief maakte hij een aantal verschillende herhaalpatronen die op inpakpapier gedrukt zouden kunnen worden. Ook experimenteerde hij met de namen door ze op speelse manieren in elkaar te laten grijpen.
Draaikolken

Draaikolken

Begin november 1957 legt Escher de laatste hand aan zijn houtgravure en houtsnede Draaikolken. Hij gebruikte hiervoor een nieuwe druktechniek; hij sneed één blok, dat hij op hetzelfde stuk papier in twee kleuren afdrukte. Twee rijen kop aan staart zwemmende vissen vullen samen de ruimte. De rode rij heeft exact dezelfde vorm als de grijze, maar is 180 graden gedraaid.
Ex-libris Tony de Ridder

Ex-libris Tony de Ridder

Mede onder invloed van zijn vriendschap met Bas Kist ging Mauk Escher zich in 1917-18 steeds meer toeleggen op zijn tekenkunsten. In Bas had hij een gelijke gevonden die net zo veel tekende. Samen gingen ze ook op zoek naar de geheimen van de linoleum- en houtsnede. Tekenen en druktechniek waren voor de twee belangrijker geworden dan school. Mauk stuurde afdrukken van zijn eerste linoleumsneden naar de gerenommeerde schilder, etser en houtsnijder R.N. Roland Holst (1868-1938).