De prent dateert van rond 1831. Hokusai was al over de zeventig en een gevierd kunstenaar in eigen land. Hij toont een deinende zee met drie bootjes en een reusachtige golf, met op de achtergrond Mount Fuji in de ochtendzon. Het is het archetype van de Japanse houtsnede, een beeld zo sterk dat het elk nieuw gebruik ervan (de prent is op talloze manieren vercommercialiseerd) overleeft. Dat komt door de eenvoud van het beeld zelf, maar ook door de metaforische waarde ervan. De golf staat sterk in verband met het Japanse oorlogsverleden. Ze kwam voor op propagandaposters in de Tweede Wereldoorlog, werd na die oorlog door de Amerikanen verboden en maakte tijdens de Olympische Spelen van 1964 een comeback. De grote golf symboliseert daarom ook de nationale autonomie en burgertrots *****.
Ook Escher zag in dat de ultieme golf al gemaakt was. Niet dat hij nooit golven had getekend of in hout had gesneden. Hij was zelfs al in lino begonnen. Golven uit 1918 duidt al op een vroege fascinatie voor het onderwerp. Ook zijn ze duidelijk zichtbaar in de houtsnede De tweede scheppingsdag. Wat vooral opvalt is dat de zee, die hij in zijn werk vaak afbeeldt, bij hem meestal heel vredig is. Er zijn eigenlijk geen golven te zien. Het blijft bij een rimpeling, zoals in Luchtkasteel, Citadel van Calvi, La Cathédrale Engloutie, Scilla of Atrani. In Lichtende zee zijn een paar kleine golven te zien die het strand op rollen, maar het mag geen naam hebben. Deels komt dit omdat er in de periode dat Escher deze plaatsen bezocht weinig golven waren, maar wellicht kende hij ook toen al zijn beperkingen. In zijn werk van na de oorlog zijn helemaal geen golven meer te zien.
